සැනසුමක් සොයා
සෙවුවෙමි තැනක නුඹ
අඳුරෙත් නොහිම් එලිය දී
පෙනී නොපෙනී ගියෙන්
හැම රැයක හීනයක
දුරින් හිඳ හිනැහෙනා විට
සොයා ඇදුනෙමි දුරට
රඳවගන්නට දෙතොලතර
නෙතග කඳුළැලිද පිසිමින
ඈත හිඳ මන පිනවනා වෙද
ලගක නොරැදෙන කාරණා කිම
සොයා ජීවිතේ ගෙවුවෙමි
නුඹේ පසුපස නුඹෙන් ඈතක
අවසාන එක රැයක,
නුඹ සැගැවි මගේ සිත
සොයාගත්තෙන් මමම
ඈත සිටියදි ලගක වුන්
මිරිගුවක් පමණි නුඹ
( . . . . . . )
(අඳුරෙහි ගාටන්නන් මද එළියකටවද ගිනිකණ වැටෙන්නා සේම )
අඳුර
අවිඳු වෙද
එළිය බිඳකටම තැවෙමින්
(සැපතේ ඇලි වරපට ගිලිහි දා ඇද වැටෙත් උනුන් එකා මත දුකෙහි )
දුක
දුර නැතෙන්
දුකේ වෙළී සැප සොයමින
- ආදරයෙහි ආසක්ත වු අතීතයක
මතකයේ ඉපදෙමින්
මතකයෙන් මියැදෙමින්-
Wednesday, November 12, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
සංස්කාර වල ස්වභාවය මේකයි නංගියේ. හේතූන් නිසා හටගන්නා මේ සංඛත අපිමයි නැවත නැවත පවත්වන්න අභිසංස්කරණය හෙවත් හේතු සකස් කරන්නෙ.ඒක හරියට හිල් කූඩයකින් වතුර ගෙනියනවා වගේ වැඩක්. අපි සතුටු වෙන්නෙත් දුක් වෙන්නෙත් හේතූන් නිසා සකස් වෙච්ච බාහිර රූපනිසා අපේ හිතේ හටගන්න සිතිවිල්ලටමයි. වරද බාහිර නොව අපේ සිතිවිල්ලේමයි. ඒතමයි ඇලීම.යමකට කැමැත්තෙන් ඇලෙනවා නම් ඒ නිසාම දුක හටගන්නවා. මේක සදාකාලික සත්යයක්.
අහිංසකාවිය....
සිතන් මොහොතක්
ලෝක තතු දෙස
විරිය ගනු මැන
යථාර්තය ම දැකුමට
ලැබෙනු ඇත ඔබට
සැනසුම් සුවය
අපිරිමිතව
සිසිල් දිය පොදක් ලෙස
Post a Comment