ලියා මහමෙරක් තරමට
දුක හලන්නද අකුරු මත්තට
ගලාගෙන ගිහින් පාලු කතරට
ඔහේ වැතිරී මියෙන්නට
හෙලා උනුනුන් කඳුළු ග0ගා
රැකැයි කී පෙම මත ගිලෙන්නට
සොයා මම යමි , එවන් සෙනෙහස
තැනක නුඹ කිසිදිනක නොරැඳුනු
Saturday, October 11, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
අකුරැ කරවා මහ මෙරක් බර
කඳුලු වගුරා පෙළා තව හිත
ගෙවන්නට බෑ නුඹට ඒ දුක
දයාබර පොඩි නංගියේ
හැරදමා ඔය කඳුලු පෙම මත
සොයා වෙනතක සැනසුමක් සොඳ
ලබන්නට බෑ ලොවක් දුක නැති
හද බිඳුන පෙම් කෙවිළියේ
ගඟක් නොව මහ මුහුද තරමට
ඉමක් නැති මේ සසර ගමනක
ළය පැලී නුඹ වින්ඳ දුක් ගොඩ
අමතකද මා කිවිඳියේ
සමාහිත කොට අකීකරැ හිත
දුකේ මුල් ටික පිරිසිඳව දැක
නිවන්නට එය ලැබූ භවයෙම
වෙර වඩමු අපි නංගියේ
- ආළෝක
සිතේ හට ගන්නා සියල්ල අනිත්ය වී යන විට මේ දුක සැමට උරුමයි. අනිත්ය දෙය ශුන්යවී නැත්තටම නැතිවී යනවා. එහෙත් එය තවමත් අල්ලාගෙන පවත්වන්නට නිරර්ථක උත්සාහ ගන්නවා. නැති දෙයක් මගේ මගේ කියා අල්ලාගන්නේ කෙසේද? මේ හිත මායාකාරයෙක් කියන්නේ ඒකමයි
ඔව් හිත මායාකරයෙක් විටින් විට ඇවිත් රවටා යන
Post a Comment