සෙවුවෙමි තැනක නුඹ
අඳුරෙත් නොහිම් එලිය දී
පෙනී නොපෙනී ගියෙන්
හැම රැයක හීනයක
දුරින් හිඳ හිනැහෙනා විට
සොයා ඇදුනෙමි දුරට
රඳවගන්නට දෙතොලතර
නෙතග කඳුළැලිද පිසිමින
ඈත හිඳ මන පිනවනා වෙද
ලගක නොරැදෙන කාරණා කිම
සොයා ජීවිතේ ගෙවුවෙමි
නුඹේ පසුපස නුඹෙන් ඈතක
අවසාන එක රැයක,
නුඹ සැගැවි මගේ සිත
සොයාගත්තෙන් මමම
ඈත සිටියදි ලගක වුන්
මිරිගුවක් පමණි නුඹ
( . . . . . . )
(අඳුරෙහි ගාටන්නන් මද එළියකටවද ගිනිකණ වැටෙන්නා සේම )
අඳුර
අවිඳු වෙද
එළිය බිඳකටම තැවෙමින්
(සැපතේ ඇලි වරපට ගිලිහි දා ඇද වැටෙත් උනුන් එකා මත දුකෙහි )
දුක
දුර නැතෙන්
දුකේ වෙළී සැප සොයමින
- ආදරයෙහි ආසක්ත වු අතීතයක
මතකයේ ඉපදෙමින්
මතකයෙන් මියැදෙමින්-
