හදවත් ඉවුරු බැමි තර කොට
සෙනෙහෙ දිය උරා ගති සිදෙන්නට
ඒ දියෙන් පැහැසර
පොහොනි වූ ලදලු පත දකිමින්ම
සොම්නස්ව
සිදී කෘෂ වූ ගතින
දමා යමි මම ඉතිරි දිය බිඳද
කලල බිජුවට තුලින් මතුවුන අ0කුර ,
කළළයත් දෙපළු කර
මතුවට මහ ගසක පෙරනිමිති දනවන
මලුත් පළ ගැන සිහිනයක
දෙපලු වූ හද අතැර යමි මම
සිහිනයෙන් සැබෑවට
අහම්බෙන් දිනයක ,
ඇස් රතු කරගත් කෙවිලියගෙ සත්සරයකද
පෙති ගිලිහි කුසුමට වැලපෙනා නටුවකද
ලදලු හැරදා මියෙන මහළු පත් වැළපුමක
මතකයේ අවතාර පෙනී නොපෙනෙනා විට
අසුරු සැනයක රඳවාපන් සිත
දිය බිඳක සිසිල හා කලලයක උනුසුමක
දිනෙක අත් හැරී ගිය
1 comment:
add your blog to
http://blogs.sinhalabloggers.com/
many sinhala blogs are there
Post a Comment